12 yıl sonra pasom olucak...
Şu üniversite hazırlık yıllarının, hormonların tavan yaptığı yıllara denk gelmesini şiddetle kınıyorum...
Benim beyimi bulduğum, acaip aşık olduğum, başka hiçbişey düşünemediğim yıllar da o yıllara denk gelmişti.
ve tabiiki ne ünv. önemsendi, ne aile, ne gelecek...
büyük hataydı...
çoğu akranım yapmadı...
çoğuda yaptı...
aynı dersaneye kayıt da oluncaaaaaa
şartlar olgunlaştı ve biz yapıştık
haalaaada yapışığız...
neyse, öylesine bir bölüm seçildi
yapışığız ya, aynı bölüm olmalı :)
dönemim popüler bölümü: Halkla İlişkiler
Sınav günlerinde bile Yıldız parkında, ortaköyde, taksimde gezmeyi tercih ettik elele...
Sonra ben pişman oldum...
Neden böyle bi sorumsuzluk yaptım?
Tek suçlusu: Hormonlar...
Şimdi bugün kankkardeşim telefon açtı ve müjdeyi verdi
af kabul edilmiş son gün pazartesi.....
hemen bugün alelacele internetten başvuru yaptım,
bankaya harcımı yatırdım,
beyim en acilinden evlilik cüzdanı kopyasını maille gönderdi çıkışını aldım,
en acayibi stüdyomuz var ama ben fotoğrafçıda vesikalık çektirdim,
hayatımda ilk kez :) (oda tanıdık tı gerçi)
....veee kayıdımı yaptırdım...
artık öğrenciyim....
ders çalışıcam ne tuhaf...
çok mutluyum bugün :)
bu sene 2 keskin virajı almamı sağlayan kankardeşimin de herşey gönlünce olsun diyorum ...