bööööööööööö!

korku öğrenilen bişeymi acaba, yoksa içgüdüsel mi?

öyle arkadan sinsice yaklaşıp böööööööööööö diye böğürmeleri demiyorum tabi :)))

yaani çocukların doktordan korkması mesela... ya da köpekten !

biz mi öğretiyoruz çocuklara nelerden korkucaklarını?

nerden mi çıktı. şurdan:

efenim geçen akşam meşhur akşam keyfimizi yapıyoruz

Köşe koltuğumuzun bi tarafında beyim, bi tarafında ben, aradada öyküş enine uzanmış

başı babasının dizinde (her zamanki gibi) ayaklar bende :))

uyumaya çalışırken

bir anda kalktı "dişim çok sallanıyo beni rahatsız ediyo, en iyisi çekelim" dedi !

hiç çaktırmıyoruz, normal ya :) "oluuuuuur" dedik. o pamuğunu almaya gitti

biz hemen kulis yaptık

"kim çekicek? sen mi ben mi? tereddüt etme, hemen çek, pıt diye çıkıyo zaten" vs....

pamuk geldi, babası pıt diye çekti, kutumuza koyduk, iyigeceler diledik, öpüştük yattık.

kan ve gözyaşı akmadı :) korkmadı, ağlamadı vs...

ama en son aşısını 1 yaşında olduğu ve hiç hatırlamadığı halde aşıdan çok korkuyo

niyeki?

nasıl öğreniyo korkuyu bilmem.

ama şuna dikkat ettim. bizim normal gösterdiğimiz, tedirgin olmadığımız, olaylar çocuklara sıradan geliyo...

eğer öyleyse biraz soğukkanlı olmakta fayda var sanırım....