teğet geçti hamdolsun :/

A4'üm gelmedi...

İşe döndüm.

Zaten işteydim, ama değil gibiydim.

Balkonun tavanında bir haftadır duran bu böceği ellemedim.

Hatta anladım onu, "ben de senin gibiyim" dedim.

Salıncağımda miskin miskin sallanırken "hıh!" dedim, işte aynı ben.

Bakıştık durduk :)

Belirsizlikten nefret ederim.

Bu haftam işte böyle ağıma sıkıca yapışıp, sükunetle A4'ümü beklemekle geçti.

Giden arkadaşların huzursuzluğunda, evde "ören bayan" olma projeleri yaparak...

Güzel olucaktı sanki yaa...

Kovulsaydım;

belki

sevdiğim fotoğraflarımla duvarını süsleyeceğim cafe-stüdyo'mun kontratını imzalıyo olabilirdim şu saatlerde kimbilir...

(yol-yemek-ssk) üçlüsünden ayrılıp, (kira+KDV+kepenk) üçlüsüyle kavuşabilirdim.

Kariyer insanı olmadım hiçbirzaman.

Sevdiğim işi, makul saat dilimlerinde, aileme de doyarak yapmak isteyen bir arsız oldum hep.

Şimdi bu kriz döneminde, kart bastığım işimi kaybetmemiş olmanın mutluluğunu yaşamam lazım dimi?? !

E yaşıyım o zaman :/